Zaterdag 26 januari 2013


Het blog werkt niet zoals ik dat wil. Je krijgt geen automatisch bericht van Blogspot.com als ik iets heb geschreven. Dus heb ik een groep aangemaakt in contacten om jullie via een mailtje te attenderen op een nieuw bericht van mij.

Vandaag voel ik mij lekker. Rustig. Heb vanmorgen zelfs weer een kindje behandeld en "gescand" Dat leidt lekker af.

Donderdag maakte ik de stomme fout om toch even op internet te gaan kijken of er ervaringen werden gedeeld door mensen die dezelfde
behandeling hebben gehad in Zwitserland. Schrijft iemand van 46 jaar dat hij na twee jaar toch uitzaaiingen had aan zijn lever. Nog 9 maanden te leven. De schuld dus van micro uitzaaiingen die ze niet kunnen vinden. Ik kreeg acuut een mentale klap ondanks het feit dat ik het rationeel prachtig op een rijtje heb. Het duurde dus twee dagen voordat ik mijn buikpijn weer kwijt was.
Wat er allemaal niet door dat koppie gaat.....

Dinsdag had ik nog wat bloed laten aftappen, want die resultaten moet ik meenemen naar Zwitserland. Gisteren hoorde ik van Menno dat alles prima was. Beter zelfs dan de vorige APK keuring in juli 2012.

Het hele eiland weet van mijn kanker. Het verhaal moet ik dan ook vele malen per dag vertellen. Ik vind alle belangstelling waanzinnig, maar verlang er ook naar om vanaf woensdag a.s. niet meer telefonisch bereikbaar te zijn. Klinkt misschien wat onaardig, maar soms komt het verhaal mijn eigen strot niet meer uit. Daarom vind ik een blog zo fijn. Iedereen is op de hoogte van mijn toestand en gevoelens en ik hoef het niet 88 keer per dag te vertellen.
Dan kan ik er ook iets afstand van nemen......

Donderdagmorgen gaan wij vroeg op pad richting Duitsland, daar overnachten wij en vrijdag komen wij dan naar Leogang. Lekker met Thimo klooien in de sneeuw en Obstler drinken met Jelmer. (Marieke....neem je oordopjes maar mee!)
En natuurlijk Vlielands knikkeren, als ik nog mee mag doen van Marieke en Yvonne omdat ik de laatste keer vals heb gespeeld.

Lieve mensen....dank voor alle warmte.......PLUK DE DAG en geniet van alles om je heen, hoe klein dat ook is.

Jullie Hans (met tijdelijk vriendje)

mijn gedachten

Dinsdag 22 januari 2013

Het is nu de 8e dag na  "black" Monday. Nog steeds ben ik verbaasd en eigenlijk is het besef van de tumor er nog steeds niet 100%. Ik voel mij net zo goed als 9 dagen geleden. "ik mankeer niets".............

De belangstelling van iedereen is overweldigend. Jeetje ..wat een aandacht.... bezoekjes, kaarten, mails, telefoontjes, bloemen... noem maar op. Te gek voor woorden.....zo hartverwarmend.....zo super....

Veel collega mediums gaan, als groep, Healing voor mij vragen, anderen doen dat weer individueel voor mij.
Dit is eigenlijk heel lastig voor Ome Hans, want ontvangen is nou niet de sterkste karaktereigenschap van mij. Geven vind ik makkelijk en lekker..goed voor je ego....maar iets terugkrijgen is moeilijk.....

Nu merk ik dat het ook zo mooi is te mogen ontvangen. Dat is een nieuw fenomeen voor mij.

Tja...zoveel aandacht voor iemand die niets mankeert, denk ik dan.

Soms vergeet ik even de consequenties van mijn verstekeling. Ook lekker, want dan is de buikpijn van de zenuwen even weg.
Het is eigenlijk een hele vreemde situatie  Je hebt geen mankement, maar je leeft met een tijdbom. Alsof er explosieven aan je lichaam zijn aangebracht en waarbij een ander op zijn of haar moment de zaak kan laat ontploffen.

Als ik mijn ratio erop loslaat, dan word ik bijna laconiek. Ik heb geen uitzaaiingen....en mijn vriend de tumor wordt vanaf 18 februari bestookt met protonen, waarna hij niet meer kan uitzaaien. Niks aan de hand zeg ik dan in een onbewaakt ogenblik tegen mijzelf.....Even 14 dagen na Zwitserland en klaar is Kees. Maar ja...maak jezelf dat maar eens echt wijs.

Vandaag zijn de homeopathische middelen van Dr. Leo binnengekomen. Die beschermen mijn lever tegen mogelijke micro- uitzaaiingen die er zouden kunnen zijn en zij leveren een strijd tegen de kanker. Dat geeft mij een goed gevoel. Alsof mijn eigen leger, tot de tanden toe bewapend, klaar is voor de veldslag.

Verder ben ik vandaag nog even naar Dr. Menno geweest om bloed te laten prikken. Er moet een uitgebreid bloedbeeld mee naar Zwitserland.
De uitslagen krijg ik vrijdag of maandag. Ik zie dat ook weer als een extra controle. Ja.. stel je voor dat ze er niet goed naar gekeken hebben in Leiden. Wat een mens allemaal niet kan bedenken. Mijn eigen jumpers, die mij gek maken. Had daar niet iemand een boekje over geschreven?

Maar al met al, ben ik rustig.....probeerde alweer contact te maken
met mijn spirits wat maar gedeeltelijk lukt. Bezig zijn met de kinderen die ik nog moet behandelen, lukt tot op heden niet. De bovenkamer moet eerst rustig worden......zal wel even duren.....

Zondag 20 januari 2013

Ik ben nu een stuk rustiger, hoewel mijn buik nog vrij onrustig is van de zenuwen. Blijkbaar spelen die nog onbewust (of toch stiekem bewust) op. Ik word met de dag optimistischer. Ik heb geen uitzaaiingen en mochten er toch micro uitzaaiingen zijn, die nu niet gevonden kunnen worden, dan vernietigen wij die met de homeopathische middelen van Leo. Ik hoop de middelen aankomende week te krijgen en dan begin ik er direct mee.

Yvonne heeft de aflopen dagen achter het internet gezeten en alle hotels geboekt. 3 nachten in Lausanne en 9 in Villigen (bij Zurich)
En een hotellie op de weg tussen Leogang (onze wintersportplaats) en Lausanne.

Vorige week zaten wij, zonder de wetenschap van de kanker, bij
Klaas en Dominique. Ik had met de Kerst een bijlage van de Elsevier over kanker gelezen. Daar stond ik dat een op de vier mensen het krijgt of heeft. Ik vertelde dat nog. Ik wees....dus jij, jij, jij of ik.
Tja....ik dus :)

Geniet van de ijspret....hier op Terschelling waait een ijskoude oostenwind. Vanmiddag met de auto naar het strand. Verwarming op hoog en niet uitstappen.....

Vrijdag 18 januari 2013

Lieve mensen, wat een reacties heb ik gekregen op mijn bericht over mijn nieuwe vriend; de oog melanoom. Waanzinnig veel.....uit alle hoeken en gaten....prachtige mails, telefoontjes, bezoekjes etc.....dat doet mij verrekte goed en geeft mij, en zeker niet te vergeten Yvonne, een giga steun in de rug bij onze strijd tegen dat kolere ding.
Dank iedereen!

Iedereen is zich dood geschrokken....logisch want dit kan dus iedereen overkomen.....................dat blijkt weer.....

Het is onmogelijk om iedereen persoonlijk te informeren over de stand van zaken, vandaar dat ik een blog heb geopend. Iedereen kan dan lezen hoe ik er voor staat. Je kan je aanmelden en dan krijg je automatisch een bericht als ik wat geschreven heb.


Gisteren zijn wij bij Dr. Leo van Duivenvoorden geweest. Onze homeopaat waar wij al jaren komen. De Homeopathie heeft een enorme vooruitgang geboekt bij de strijd tegen kankergezwellen.
In India is men veel verder dan hier. In het Westen vinden veel mensen het toch een soort kwakzalverij.
Jammer....want wij hebben de ervaring dat het echt werkt!

Van Leo kreeg ik drie middelen om in te nemen. Een om mijn lever te beschermen tegen mogelijke uitzaaiingen, een voor mijn algehele conditie en de laatste tegen de tumor in mijn oog.

Donderdag 30 januari gaan wij - samen met Marieke, Jelmer en Thimo - op weg naar Leogang in Oostenrijk. Lekker een weekje de sneeuw in.

Gisteren kregen wij te horen....mazzel.......dat ik mij maandag 11 februari om 08.00 uur mag melden in Lausanne in het ziekenhuis.
Wij kunnen dus vanuit Oostenrijk direct doorrijden naar Lausanne....joepie !

Dinsdagmiddag 12 feb. worden er - onder volledige narcose- 4 tantium ringetjes op mijn oog gezet. Die markeren de tumor. De ringetjes blijven voor altijd zitten. Ben benieuwd of ik nog door de douane heen kom bij Schiphol :)

Woensdag word ik dan ontslagen uit het ziekenhuis. Daarna gaan wij naar Villigen....200 km verderop bij Zürich  Daar krijg ik een speciaal masker aangemeten voor de bestraling met protonen. Vanaf maandag 18 februari word ik iedere dag voor 40 seconden bestraald met protonen. Aan de eind van de week mag ik naar Nederland terug. Hoogstwaarschijnlijk zijn wij dan maandag 25 feb weer op Terschelling. Dat is het plan....maar ja...wij weten nu dat het leven niet echt te plannen is...dus? wij zien wel.....

Dat is de stand van zaken. Ik voel mij positief. Ik heb geen uitzaaiingen ( zover ze dat nu kunnen zien) terwijl die tumor er al langer zit. Zodra ze dat ding hebben bestraald, kan hij niet meer uitzaaien.......Dat is een fijn gevoel.

Het nadeel van de protonenbehandeling is echter dat het effect van deze bestraling pas tussen 1 a 1,5 jaar kan worden gezien. De eerste controle is ongeveer 3 maanden na de bestraling. Dan zal het buikje wel weer gaan opspelen van de zenuwen.

Moet je nagaan...maandagmiddag 14 januari 2013 om 14.00 uur wisten wij nog van niets........effe druppeltjes halen bij de oogarts in Sneek en daarna snel naar huis. Dachten wij.......................

Voel mij nog steeds onwerkelijk over de situatie  Het is net alsof ik in een film zit, maar 's morgens bi het wakker worden dan realiseer ik mij direct dat ik kankerpatiënt ben en dan speelt de buikpijn op.

Ik ben ook blij dat Yvonne zo sterk is en dat wij het, min of meer, samen gaan doen.