mijn gedachten

Dinsdag 22 januari 2013

Het is nu de 8e dag na  "black" Monday. Nog steeds ben ik verbaasd en eigenlijk is het besef van de tumor er nog steeds niet 100%. Ik voel mij net zo goed als 9 dagen geleden. "ik mankeer niets".............

De belangstelling van iedereen is overweldigend. Jeetje ..wat een aandacht.... bezoekjes, kaarten, mails, telefoontjes, bloemen... noem maar op. Te gek voor woorden.....zo hartverwarmend.....zo super....

Veel collega mediums gaan, als groep, Healing voor mij vragen, anderen doen dat weer individueel voor mij.
Dit is eigenlijk heel lastig voor Ome Hans, want ontvangen is nou niet de sterkste karaktereigenschap van mij. Geven vind ik makkelijk en lekker..goed voor je ego....maar iets terugkrijgen is moeilijk.....

Nu merk ik dat het ook zo mooi is te mogen ontvangen. Dat is een nieuw fenomeen voor mij.

Tja...zoveel aandacht voor iemand die niets mankeert, denk ik dan.

Soms vergeet ik even de consequenties van mijn verstekeling. Ook lekker, want dan is de buikpijn van de zenuwen even weg.
Het is eigenlijk een hele vreemde situatie  Je hebt geen mankement, maar je leeft met een tijdbom. Alsof er explosieven aan je lichaam zijn aangebracht en waarbij een ander op zijn of haar moment de zaak kan laat ontploffen.

Als ik mijn ratio erop loslaat, dan word ik bijna laconiek. Ik heb geen uitzaaiingen....en mijn vriend de tumor wordt vanaf 18 februari bestookt met protonen, waarna hij niet meer kan uitzaaien. Niks aan de hand zeg ik dan in een onbewaakt ogenblik tegen mijzelf.....Even 14 dagen na Zwitserland en klaar is Kees. Maar ja...maak jezelf dat maar eens echt wijs.

Vandaag zijn de homeopathische middelen van Dr. Leo binnengekomen. Die beschermen mijn lever tegen mogelijke micro- uitzaaiingen die er zouden kunnen zijn en zij leveren een strijd tegen de kanker. Dat geeft mij een goed gevoel. Alsof mijn eigen leger, tot de tanden toe bewapend, klaar is voor de veldslag.

Verder ben ik vandaag nog even naar Dr. Menno geweest om bloed te laten prikken. Er moet een uitgebreid bloedbeeld mee naar Zwitserland.
De uitslagen krijg ik vrijdag of maandag. Ik zie dat ook weer als een extra controle. Ja.. stel je voor dat ze er niet goed naar gekeken hebben in Leiden. Wat een mens allemaal niet kan bedenken. Mijn eigen jumpers, die mij gek maken. Had daar niet iemand een boekje over geschreven?

Maar al met al, ben ik rustig.....probeerde alweer contact te maken
met mijn spirits wat maar gedeeltelijk lukt. Bezig zijn met de kinderen die ik nog moet behandelen, lukt tot op heden niet. De bovenkamer moet eerst rustig worden......zal wel even duren.....