Donderdag 21 februari 2013

Wij zijn net terug van de 3e bestralingsdag. Het ging weer lekker, Dit keer helemaal zonder zenuwen. Het wordt bijna een gewoonte. Hoewel ik mij zelf wel voorhoud om scherp en geconcentreerd te blijven.
Ik bouw dus wel een beetje gezonde spanning op.

Morgen - na de laatste bestraling - rijden wij direct door richting Nederland.....nou ja..."wij"...Yvonne dus, want ik mag drie maanden niet autorijden. Dat zou trouwens nu ook helemaal niet kunnen met al die druppels en gel soorten in mijn oog.

 Incognito, met zonnebril onder sneeuwbril

Vanaf morgen 10.00 uur ben ik dus kankervrij ! De basterd is dan steriel.
PSI heeft 98,9% aan positieve resultaten. Ik schaar mij daar onder. Ook heb ik nog 20% kans op uitzaaiingen van micro kankercelletjes. Maar ja....ik houd dat, middels controles, goed in de gaten en neem
daar ook, preventief, homeopathische middelen en geelwortel voor. Dat geelwortel is trouwens beregoed
tegen kanker, Alzheimer etc....Yvonne neemt nu preventief 2 capsules per dag. Kijk eens op internet...en oordeel zelf. Het is verbazingwekkend waar het goed voor is en waarbij de werking wetenschappelijk is bewezen!

Dat Protonen gebeuren is wel heel bijzonder. Een proton is een onderdeel van een atoom.
De Protonen straal wordt opgewekt in een groot rond gebouw nabij het bestraling gebouw, op het giga terrein van PSI.
Die Protonenstraal draait daar rond en komt op aanvraag naar het kamertje toe waar de patiënt zich bevindt.
Die straal komt via een eigen gang onder de grond ernaar toe. Kijk even op het bijgevoegde plaatje, dan begrijp je het beter.

De Protonenstraal komt uit via deze gangen uit in het kamertje van Hans

Het voordeel van een Protroon is dat deze zijn energie pas afgeeft als hij ( of is het een vrouwelijke energie?)
midden in de tumor is aangekomen. De Protoon beschadigt dus onderweg geen gezond weefsel.
Op Internet kun je lezen dat Nederland ook graag een paar van deze centra zou willen bouwen, maar
daar is geen geld voor. Jammer voor alle kanker patiënten.

's Morgens in het centrum hebben wij vaak contact met de andere slachtoffers. Een Frans echtpaar en twee Italiaanse dames. De een wordt vergezeld door haar vriend en de ander is met haar dochter. Eén van de dames heeft haar tumor op een minder gunstige plek zitten in haar oog en zal 85% van haar zicht moeten missen. Ook ik kan iets aan zicht moeten inboeten. Maar daar hebben wij weer opticiens voor om dat te corrigeren met een (borrel) glaasje. Niets is meer belangrijk, als je maar mag blijven leven !

Morgen ben ik weer vrij man. Natuurlijk is er nog een flinke nasleep. Ik moet elke dag 10 x mijn oog koelen, 3 x per dag 2 druppels in mijn oog storten, ik moet drie maanden lang, buiten, een speciale donkere helemaal afgesloten zonnebril op ( tegen alle UV stralen), ik mag drie maanden niet autorijden......ik moet elke twee maanden een injectie halen in Leiden om mijn netvlies weer een beetje vast te zetten en waarschijnlijk moet mijn netvlies worden gelaserd om deze definitief op zijn plaats vast te zetten. Maar goed...ik heb nu geen kanker!

Over KANKER gesproken. Ondanks de overweldigende belangstelling, medeleven, liefde, healing........
heb ik wel gemerkt dat er op de ziekte KANKER nog een taboe rust. En dat in 2013?

Er zijn mensen die het heel lastig vinden om hiermee om te gaan en om het er überhaupt over te hebben.
Jammer...want het plaatst de patiënt in een isolement en er is geen daadwerkelijke communicatie over en weer meer.
Men draait om de hete brij heen. Laten wij dat proberen te doorbreken. Alle ziektes, dus ook KANKER
horen bij dit aardse leven. Net als kiespijn of hoofdpijn. Dit wilde ik toch effe kwijt.........kon het niet laten...... hahahahaha

Ik wil jullie allemaal enorm bedanken voor jullie medeleven, troostende en opbeurende woorden, telefoontjes, mailtjes, What's app berichten, SMSjes, Healing, Gebeden, etc.....
Het was overweldigend, zoveel mensen als er hebben gereageerd. Ik werd er een beetje verlegen van in het begin. Allemaal voor mij? Voor mijn persoontje.....

Jullie hebben er ons doorheen gesleept. Dit is onvergetelijk !

Over het doel van dit blog wil ik nog wat zeggen: Ik heb dit BLOG gemaakt om iedereen goed op de hoogte kunnen houden wat er met mij ging gebeuren. Dat maakt het voor het thuisfront veel makkelijker. En..ik hoef het niet meer 100 keer uit te leggen......

Ook wilde ik deze kanker procedure graag open op tafel leggen. Transparant maken....want.... op internet is er bijna niets te vinden over patiënten die deze route hebben bewandeld. Ik hoop dat mijn verhaal nieuwe kanker patiënten kan helpen om minder nerveus te zijn over hetgeen ze moeten ondergaan. Men mag mij altijd bellen over mijn ervaringen 06 25035713 of mailen hans@kooihuis.nl
Schroom niet als je iets meer wilt weten. Ik geef je een eerlijk verslag.

Dit worden dus de laatste regels van dit Blog. Ik sluit het af, want ik kan je tussen nu en een of 1,5 jaar niets meer vertellen. Over 1 a 1,5 jaar kunnen ze pas zien om de bestraling effect heeft gehad en of ik bij die 98.9% behoor. Mochten er toch nog uitzaaiingen worden geconstateerd dan open ik het Blog wel weer.
Ik heb er echter het volste vertrouwen in dat het goed gaat. Ik blijf wel alert  maar ga mij daar niet meer druk over maken.

Lieve mensen, nogmaals dank dank dank

Het was een zeer spannende, ontroerende, liefdevolle maar ook prachtige ervaring !

Lieve groeten van Hans

PS. Als laatste toch nog even een aantal foto's uit het ziekenhuis in Lausanne, aangezien ik dat niet eerder kon invoegen(zonder hulp van mijn super privé verpleegster:))

Het operatiepakje

                                                 

Terug van de operatie

Hier nog geen napijn, dat werd na de uitwerking van de verdoving iets meer maar viel uiteindelijk mee!

Dinsdag 19 februari 2013

Gisteren moesten wij ons om 9.00 uur melden in het bestralingscentrum PSI. Wij waren keurig op tijd weggegaan, maar meerdere mensen hadden - gek genoeg - besloten om op dat tijdstip de grens met Zwitserland maar eens over te steken. Dus.... STAU...........De grensovergang ( over de Rijn) is een klein bruggetje. Dat er überhaupt nog een grenspost is.....ze houden niemand aan...zinloos dus.... Enfin...iets te laat komen wij in Villigen aan.

Gisteren moest ik de hele procedure doornemen en oefenen voor het echte werk dat vandaag (dinsdag) zou plaatsvinden. Dat ging prima. Ik had iets minder last van die k.....ooglidhaken.......

Vanmorgen gingen wij vroeger op pad en natuurlijk kwamen wij veel te vroeg aan. Zal je altijd zult zien.

De eerste dag van de Protonen bestraling. Best spannend...ik wist dat je er niets van zou voelen, maar toch die onzekerheid. Ik had ervan gedroomd.........

Ik werd opgeroepen door de twee dames die mij eerder hadden begeleid. Ik nam nog even de procedure met hen door wat betreft de "commando's. Weer legden zij het heel erg goed uit. Daarna nam ik plaats in mijn futuristische stoel vlak voor HET nog futuristische Protonen apparaat. Het lijkt wel een science fiction film waarin ik terecht ben gekomen. De bekende haken werden weer vastgesjord en ik kreeg mijn inmiddels mij vertrouwde Sunderum masker op met bitje. Daarna werd mijn hoofd liefdevol vastgezet en kon ik niets meer zeggen. Ik moest de "duikersmethode" toepassen om te laten zien of het goed ging. Duim omhoog is goed en andersom is minder goed. En dat terwijl ik helemaal niet duiken kan.......Ondertussen maakt een van de dames foto's met mijn Iphone.

Dan worden er weer vele X ray foto's gemaakt om de positie van de tumor in het oog goed in beeld te krijgen. Achter mijn stoel zit een van de dames achter een paar grote computerschermen. Hierbij is het oog giga groot te zien.
Alles wordt voor de honderdste keer afgesteld...ja..die Zwitsers zijn echt nauwkeurig......niet voor niets maken zij horloges en de meeste geavanceerde medische apparatuur.

Ondertussen zijn de dames bezig om de ""Protonenstraal" in mijn kamertje te krijgen. Het duurt een paar minuten. "De straal zit ergens anders en wordt nu getransporteerd naar onze kamer" . Het lijkt wel of die Protonenstraal leeft en van stal moet worden gehaald. Iedereen mag hem even gebruiken. Weer schieten mij beelden te binnen van de TV serie de "Enterprise", waarbij mensen worden "weggestraald" naar andere plekken.

Dan krijg ik het sein dat ze de ruimte gaan verlaten. Alleen blijf ik achter in de kamer. Ik kan ze wel horen. Dan hoor ik via de intercom "bitte auf das licht hineinschauen" "Wir starten nun die bestrahlung"
Ik concentreer mij als een gek op dat ene gele lichtje. "Blijven goed kijken jochie...hoor ik mijzelf zeggen......nou zeggen? met een bitje in je mond kan je nog geen "pap" zeggen.
50 seconden duren langer dan ooit. Dan is het gedaan. Poehpoeh.....pppfffffffff....wat een opluchting.

Opgelucht haal ik adem en mag de ruimte verlaten.......hehehe....ik had niets maar dan ook niets van
de bestraling gemerkt. Daarna krijg ik wal zalf in mijn ogen...ik ben inmiddels wat gewend hoor aan al die rommel in mijn ogen.......en krijg ik ook nog een tube mee met andere zalf. Ze weten niet of ze misschien toch mijn ooglid hebben geraakt. Daarom is deze zalf uit voorzorg. Twee keer per dag smeren.

Ook mag ik het terrein van PSI nog niet verlaten, want ik heb nog een beetje straling bij mij en dan gaan de alarmen bij de uitgang af. Dus eerst een bakje doen aan de overkant, waar een prima "kantine" is met heerlijke lunch mogelijkheden en gratis WIFI. Bij de kassa wil ik 2 espresso afrekenen....ik weet alleen nog de Italiaanse tekst, terwijl ik die taal helemaal niet spreek. Dat komt vanwege de opluchting en het feit dat wij de hele dag 4 talen door elkaar spreken; Frans, Duits, Engels en Nederlands. Gelukkig spreek ik geen "Aesters" anders werd het een nog grotere jamboel qua talen.

Het is hier perfect georganiseerd. Werkelijk petje af.....iedereen is vriendelijk en behulpzaam etc...
De eerste en de ergste dag zit erop. Nog 3 x en dan naar huis. Effe diep ademhalen.............

Donderdag 14 februari 2013

Valentijnsdag....en op de kop af ...precies een maand geleden dat mijn nieuwe vriend "De Melanoom" werd voorgesteld door de oogarts. Jeetje...wat er allemaal in een maand kan gebeuren.

Enfin....verder met de soap "Het oog van Hans"

Vanmorgen meldden wij ons om klokslag 08.30 uur bij de receptie van het bestralingscentrum PSI in Villigen. Wat een complex. Zo groot als een flink dorp. Eerst kreeg ik weer een intake met een arts van PSI alsmede allerlei instructies voor de komende maanden; 3 x per dag druppelen met 2 soorten druppels, 3 maanden een speciale UV zonnebril buiten dragen, 10 x per dag het oog koelen etc....

Daarna werd ik meegenomen naar een kamertje waar ik een speciaal masker en een bitje kreeg aangemeten.
Hannibal Lecter uit de film "The Silence of the Lambs"  zou jaloers geworden zijn. Dit masker ziet er echt eng uit. Die van hem was maar van leer........Deze is veeeel mooier en prima geschikt voor de volgende Sundrum op ons eiland.
Na een break werden er drie X ray foto's gemaakt van de tumor op de speciale bestralingsstoel, die helemaal op mij werd afgesteld. Masker op...bitje in.....en...wat minder...er werden haken op mijn bovenooglid en een op mijn onderooglid geplaatst en uit elkaar getrokken om het oog vrij te maken.
Dat was - ondanks de verdovingsdruppels- iets minder. Het oog was natuurlijk pas 46 uur geleden geopereerd, dus dan krijg je dit. Toen mochten wij gaan. Terug in het Hotel ben ik direct weer gaan slapen..effe bijkomen van alles.......De komende drie dagen hebben wij VRIJ! Joepie......

Maandag moeten wij ons om 9.00 uur melden voor een simulatie van het hele circus, want ik mag 60 seconden lang nog geen 0,1 mm met mijn oog bewegen tijdens de bestraling. Mocht dat toch gebeuren dan zetten ze de bestraling direct stop om daarna weer verder te gaan. Ik zie er niet tegenop. Wat is 60 seconden in een mensenleven?

Het speciale oogziekenhuis in Lausanne

 Uitzicht vanaf ziekenhuiskamer in Lausanne

 Bitje maken in het PSI bestralingscentrum in Villigen

 Heel nauwkeurig het masker maken

 Koelen om te fixeren

En klaar

Hopelijk voelt het oog morgen wat beter en kunnen wij eens gaan "kijken" bij de grootste waterval van Europa, bij Schaffhausen.

Woensdag 13 februari

Om 6.45 uur word ik wakker gemaakt door een Frans sprekende verpleegster die mijn bloeddruk blijkbaar zo nodig moet opmeten, daarna een ontbijtje met een croissant en de bekende grote bak koffie. Ik heb geslapen als een roos. Ja....kan niet anders met zo'n roze slaappil waarmee je een olifant onder zeil krijgt.

Ik was daarna gelijk bij de pinken en ging direct onder de douche met als signaal "ik ga naar huis" en verdomd dat werkte; als eerste van de acht geopereerde patiënten mocht ik het eind gesprek hebben met de Doc en na een zak met chemicaliën mee gekregen te hebben, mocht ik het ziekenhuis verlaten. Ik moet eerlijk zeggen wat een geweldig ziekenhuis en wat een aardige en zeer betrokken mensen die daar werken.

Ik stond net aan de balie toen Yvonne binnenliep. Ze had de auto pontificaal voor de deur neergezet. Perfect op tijd.
Voor de rit kreeg ik nog zo'n roze pilletje mee............Yvonne heeft ruim 260 km gereden met een ronkende man naast zich. Ik heb niets van de autorit naar ons Hotel in Waldshut-Tiengen gemerkt. Was total out!
Met lunchtijd kwamen wij aan. Lekker gezellig hotel...grote kamer....perfect eten....ik kon wel een paard op.
Ik had trek....na zo'n dag vasten..........mocht eigenlijk niet, het is vandaag as woensdag :)
Yvonne heeft de auto leeggehaald en ons geïnstalleerd voor de komende 9 nachten. Ik lag weer op bed, als een oud lijk. Moe van alles. Mijn buikpijn van de zenuwen is volledig weg. Dat is lekker, na 4 weken.... heerlijk.....
Morgenvroeg moeten wij weer op weg naar het bestralingsinstituut PSI in Villigen net over de grens met Zwitserland. Zo'n 30 minuten rijden.
De Hotels in Duitsland zijn weer gemutlicher dan daar in de buurt. Goede keus dus van Yvonne.

Morgen word er voor mij een masker gemaakt die ik volgende week moet dragen tijdens de bestraling.
Dr. Schalenbourg waarschuwde mij wel dat er een brandwondje kan ontstaan als de protonenbestraling een stukje huid raakt. Dat kan gebeuren. Nou....ja...kan mij het schelen.......Een mens past zich heel snel aan...dat blijkt wel....ik heb een goed gebit, maar WAS altijd bang voor een behandeling in de toekomst, maar nu niet meer....nergens meer voor als ik maar blijf leven........grappig te zien hoe je gedachten snel veranderen en went aan nare situaties.

de dag van de operatie 12 februari 2013

Dinsdag 12 februari 2013

Vanmorgen weer vroeg uit de veren en op weg naar het ziekenhuis voor de operatie. Het sneeuwde nog steeds en natuurlijk kwam de taxi niet opdagen. Dat zal je altijd zien. Bij toeval ( wat is toeval?)
werden wij meegenomen door een andere taxi, die toevallig passeerde. Mazzel.
Als eerste opdracht moest ik nog een foto laten maken van mijn "goeie" oog, waar daar had men gisteren ook een klein (moeder) vlekje in gezien. Gek genoeg word je daar niet meer warm of koud van. Het emmertje zit toch al. Het vlekje - kregen wij later uitgelegd - kan onschuldig zijn, maar het is goed om daar jaarlijks toch naar te laten kijken.
Daarna door naar mijn kamer. A room with a view......prachtig uitzicht over Lausanne. Welke stad ons trouwens bitter tegenvalt. Veel afval op straat en vele ongure knapen die daar schreeuwend op straat lopen. Chic? nou nee.... maar goed.......terug naar het ziekenhuis.

Ik moest direct een zeer charmante operatieshirt aantrekken. Mijn atletische lichaam pastte er niet helemaal in. Yvonne heeft er foto's van gemaakt die ik zal proberen te plaatsen op dit blog. Wij hebben er samen flnk om gelachen. Nog even een kort gesprekje gehad met Dr. Schalenbourg ( als je de naam snel uitspreekt dan lijkt deze op Stalenburg, de meisjesnaam van Yvonne)

Zij vertelde mij dat ze mij om 11.30 uur al ging opereren. Lekker!.... hoef ik niet zo lang af te wachten. Ik moest op bed gaan liggen en kreeg pilletjes ter inname om slaperig te worden. Het leek wel een fragement uit de film Simon......Diegene die de film kennen, weten waar ik op doel 😇

De verpleegkundigen van de operatieafdeling spreken alleen Frans op een enkele na. Vreemd want de overige spreken hier vloeiend alle talen: Frans, Duits, Italiaans, Engels, Zwitsers....dwars door elkaar heen en...rap.

Toen naar de operatiekamer gereden. Om 14 uur werd ik wakker.........de operatie was achter de rug.
Het is nu na 16 uur en ik typ dit blog met 1 oog, want HET oog is afgeplakt.  Jeetje wat ben ik blij dat het achter de rug is. Morgen word ik ontslagen ( voor het eerst van mijn leven 😜) en gaan wij op
voor deel 2 van deze soap:  De bestraling.  Donderdag moeten ons melden in het bestralingscentrum PSI in Villigen voor het aanmeten van een masker. Voor mijn gevoel is de grootste barriere nu genomen. Ik voel mij heerlijk, hoewel HET oog nog wel "nabrandt"
Ik zal zo om een paracetamolletje vragen..............

Maandag 11 februari 2013

Zaterdagmorgen heel vroeg namen wij - na een heerlijk verblijf in Leogang met heeeeeeel veeel sneeuw -afscheid van Marieke, Jelmer en Thimo, want zij gingen 's morgens vroeg naar Grou, naar huis. Yvonne en ik  zaten al om 8.30 uur in de auto richting Zwitserland. Halverwege had Yvonne een Hotel geboekt. De aankomsttijd van de TOMTOM stond op 12.30 uur. Mooie aankomsttijd voor de lunch. Maar het leven kan je niet plannen zoals wij weten. Er waren een aantal ongelukken gebeurd en over de 300 km deden wij
bijna 8 uur !
Het Hotel Rebstock aan het Bodenmeer was echter geweldig. Een enorme meevaller. Wat een gastvrijheid daar. Heerlijk "ouderwetse" vleesgerechten gegeten en lekker aan de wijn gezeten.

Zondag na het ontbijt reden wij richting Lausanne. Prachtig weer en schitterende uitzichten. Daar kwamen
wij om 14.00 uur aan. Het Hotel midden in het centrum van Lausanne viel tegen, maar goed daar kwamen wij niet voor.

Ondertussen had ik ook een tip gekregen van onze eilander Ronald van Z over geelwortel. Dat werkt tegen kanker. En inderdaad als je Kurkuma googled dan is die wortel wel heel gezond ook tegen Alzheimer en Parkinson. Er zijn zelfs wetenschappelijke onderzoeken naar gedaan in Nederland. Men is erg enthousiast.
Dus geelwortel besteld via een internetsite en die laten opsturen naar Oostenrijk. Baat het niet dan schaadt het niet........Het geeft mij een gerust gevoel.....mochten er micro uitzaaiingen zijn dan worden die om zeep gebracht door de homeopathische middelen van Dr. Leo en door de geelwortel.

Vanmorgen, maandag 11 februari, vroeg op en met de taxi naar het Ziekenhuis, waar wij ons om 8.00 u. moesten melden. Het sneeuwde weer eens.Leuk als het thuis sneeuwt, maar hier wens je af en toe groene hellingen. Dan begint in het ziekenhuis het circus......aanmelden....papieren invullen...wachten.....en wachten. Eindelijk begint het werk; gesprek met een Belgische arts. Mevrouw Schalenbourg. Die werkt als 18 jaar samen met Prof. Dr. Zografos, die binnenkort met pensioen gaat. Een pittige dame die alles super goed kan uitleggen. Eerst moeten er veel testen worden gedaan om groen licht te krijgen voor de operatie en de bestraling. Ik word ingespoten met meerdere kleuren om het melanoom beter in beeld te krijgen. Enfin...ik loop van het ene vertrek naar het andere vertrek en er wordt van alles met mij gedaan om de tumor goed in beeld te krijgen. De apparatuur is veel geavanceerder dan in Nederland, voor zover ik dat kan bekijken.

Om 17.30 uur krijgen wij het eind gesprek met Dr. Schalenbourg
Ik krijg groen licht voor de operatie van morgen.

Haar conclusie;
De melanoom is kwaadaardig, zoals al in Leiden werd gezegd.
De kans dat het melanoom middels de bestraling van volgende week in Villigen verdwijnt is 98,9%
Dat is mooi nieuws. De kans dat het melanoom toch uitzaaiingen heeft veroorzaakt is 20%.
Ook dat vind ik acceptabel.
In mijn linkeroog vond men wel een piepkleine moedervlek. De kans dat deze uitgroeit tot een melanoom is 1 op 500. Kan ik mee leven !
Ze is wat pessimistischer over het behoudt van het zicht van mijn oog. Er kan wat beschadigd worden door de bestraling. Nou..ja...koop ik toch een sterker brillenglas.
Mijn netvlies was ook deels losgelaten daarom zie ik af en toe golfjes net als water wat rimpelt als je er een steentje in gooit. Tijdens de operatie krijg ik hiervoor een speciale injectie, die ik in de toekomst elke 2 maanden moet herhalen in Leiden. Daarmee laat het netvlies minder los. Later kan het netvlies dan worden vastgezet met laserstralen.

Morgen word ik ergens rond het middaguur geopereerd. Ik word dan wakker met een flink dik oog.
Maar pijn zal ik niet of nauwelijks hebben. Ik ben rustig, mede door het verhaal van Dr. Schalenbourg.
Woensdagmiddag karren wij -al het allemaal goed verloopt- richting Villigen, waar wij ons donderdagmorgen vroeg moeten melden voor het maken van een speciaal masker voor de bestraling.

Voorlopig hoeven wij ons niet te vervelen....................hahahaha


Lieve mensen, ik wil jullie allemaal enorm bedanken voor de overweldigende steun die ik van jullie krijg.
Het is hartverwarmend en echt ontroerend dat jullie dat voor mij doen...........dit is zo mooi !
Dit gun ik iedereen die ziek is............

Liefs van Hans

Zondag 3 februari 2013

Vrijdag zijn wij aangekomen in Leogang (Oostenrijk). Wij hebben daar met zijn vijven een groot appartement in een Hotel....prima...lekker schoon, ruim en prima eten.......Jelmer en Marieke gaan overdag lekker snowboarden en wij trekken af en toe de slee met Thimo door de verse sneeuw.

Ik ben rustig. De pijn in mijn buik van de zenuwen is aardig geluwd. Moe ben ik wel.......van alle spanningen die nu deels van mij afvallen, hoewel het nog wel in mijn hoofd spookt van de Jumpers............Soms zijn die vervelende gedachten (de Jumpers) zo ernstig, dat ik, in een vlaag van verstandsverbijstering, medelijden met mijzelf krijg. Ik zie dan allerlei beelden van gebeurtenissen in de toekomst die ik niet meer in levende lijve mag meemaken. Je kan er een succes story van maken......Gelukkig heb ik over die gedachten zelf een boekje geschreven (www.de-jumpers.nl) en dat komt mij nu goed van pas. Ik kan mijzelf daarom aardig corrigeren. Zo van: "hallo.....Hans...waar ben je nu in godsnaam mee bezig...schrijf je een boekje over jumpers om mensen te laten zien dat ze die niet moeten geloven...trap je er zelf in...sukkel ! '"

De laatste paar dagen irriteert mijn rechteroog meer dan daarvoor. Ik Dr. Leo mailen, want.. tja...is die melanoom de laatste 3 weken misschien gegroeid? Onze homeopaat stelt mij gerust. Zal verband houden met vermoeidheid, drogere lucht, onbewuste spanning etc. Een melanoom kan niet zo snel veranderen. Althans de oogmelanoom. Dat is een andere soort dan de melanoom die in de huid voorkomt. Dit voor de leken onder ons...hahahahaha

pZaterdag fahren Yvonne und Ich ab naar Zwitserland. Zondag komen wij - als de weergoden met ons zijn - aan in Lausanne. Maandagmorgen 11 februari moet ik mij om 8.00 uur melden in het "oog" ziekenhuis melden.

Tot dan hoop ik te genieten van de Oostenrijkse schnaps, de kakelverse sneeuw en gezellig met elkaar te zijn.

Grusz Gott