Dinsdag 12 februari 2013
Vanmorgen weer vroeg uit de veren en op weg naar het ziekenhuis voor de operatie. Het sneeuwde nog steeds en natuurlijk kwam de taxi niet opdagen. Dat zal je altijd zien. Bij toeval ( wat is toeval?)
werden wij meegenomen door een andere taxi, die toevallig passeerde. Mazzel.
Als eerste opdracht moest ik nog een foto laten maken van mijn "goeie" oog, waar daar had men gisteren ook een klein (moeder) vlekje in gezien. Gek genoeg word je daar niet meer warm of koud van. Het emmertje zit toch al. Het vlekje - kregen wij later uitgelegd - kan onschuldig zijn, maar het is goed om daar jaarlijks toch naar te laten kijken.
Daarna door naar mijn kamer. A room with a view......prachtig uitzicht over Lausanne. Welke stad ons trouwens bitter tegenvalt. Veel afval op straat en vele ongure knapen die daar schreeuwend op straat lopen. Chic? nou nee.... maar goed.......terug naar het ziekenhuis.
Ik moest direct een zeer charmante operatieshirt aantrekken. Mijn atletische lichaam pastte er niet helemaal in. Yvonne heeft er foto's van gemaakt die ik zal proberen te plaatsen op dit blog. Wij hebben er samen flnk om gelachen. Nog even een kort gesprekje gehad met Dr. Schalenbourg ( als je de naam snel uitspreekt dan lijkt deze op Stalenburg, de meisjesnaam van Yvonne)
Zij vertelde mij dat ze mij om 11.30 uur al ging opereren. Lekker!.... hoef ik niet zo lang af te wachten. Ik moest op bed gaan liggen en kreeg pilletjes ter inname om slaperig te worden. Het leek wel een fragement uit de film Simon......Diegene die de film kennen, weten waar ik op doel 😇
De verpleegkundigen van de operatieafdeling spreken alleen Frans op een enkele na. Vreemd want de overige spreken hier vloeiend alle talen: Frans, Duits, Italiaans, Engels, Zwitsers....dwars door elkaar heen en...rap.
Toen naar de operatiekamer gereden. Om 14 uur werd ik wakker.........de operatie was achter de rug.
Het is nu na 16 uur en ik typ dit blog met 1 oog, want HET oog is afgeplakt. Jeetje wat ben ik blij dat het achter de rug is. Morgen word ik ontslagen ( voor het eerst van mijn leven 😜) en gaan wij op
voor deel 2 van deze soap: De bestraling. Donderdag moeten ons melden in het bestralingscentrum PSI in Villigen voor het aanmeten van een masker. Voor mijn gevoel is de grootste barriere nu genomen. Ik voel mij heerlijk, hoewel HET oog nog wel "nabrandt"
Ik zal zo om een paracetamolletje vragen..............
Dat lijkt een fluitje van een cent te zijn geweest Hannes en Yvonne. Haar "familie" heeft goed werk afgeleverd. Vier dat eerste ontslag in je leven maar goed! Dagje vrij morgen om bij te komen voor donderdag. maar daar zie je niet tegenop heb ik begrepen. We denken aan jullie. Hou je taai en met dat atletische lichaam kom je er verder wel! Ben benieuwd trouwens naar die geweldige foto's van Yvonne! Houdoe!
BeantwoordenVerwijderenBlij dat je frans zo slecht is! De dames hadden het natuurlijk over die vent uit de pays bas met dat goddelijke lichaam. Ben blij voor je dat deze etappe is genomen. Morgen een kleinere col! Dikke kus van ons aan jullie
BeantwoordenVerwijderenGefefeliciteerd, Hans. Omdat dit typen zo goed gaat, veronderstel ik dat ze je "reserve" oog aangepakt hebben want je hebt het kennelijk niet nodig. Toch handig: twee ogen.
BeantwoordenVerwijderenSterkte
Sip